بررسی ارتباط بین سطح سرمی c-reactive protein و هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲

دیابت بیماری متابولیک شایع و عامل خطر مهمی برای آترواسکلروز می باشد. پدیده های التهابی ممکن است در پاتوژنز هر دو بیماری نقشی ایفا نماید. c-reactive protein (crp) شاخصی از التهاب سیستمیک بوده و به عنوان عامل خطر مستقل برای بیماری های قلبی- عروقی قلمداد می شود. اگر چه سطح سرمی crp در افراد دیابتی نسبت به افراد غیر دیابتی سالم بالاتر است، ولی اطلاعات راجع به ارتباط crp با سطح کنترل گلیسمیک محدود می باشد. در این پژوهش ارتباط بین غلظت سرمی crp و هموگلوبین گلیکوزیله hba1c به عنوان شاخص کنترل گلیسمیک مورد بررسی قرار گرفته است.روش ها: در این مطالعه مقطعی که در 136 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 (69 نفر زن و 67 نفر مرد) انجام شد، علاوه بر اندازه گیری سطح سرمی crp به روش بسیار حساس hs-crp (highly sensitive crp assay ) و اندازه گیری hba1c، فاکتورهای مداخله گر احتمالی موثر بر سطح سرمی hs-crp هم مدنظر قرار گرفت. قند خون ناشتا به روش گلوکز اکسیداز، hba1c به روش hplc، پروفیل چربی به روش آنزیماتیک و hs-crp به روش sandwich immunoassay اندازه گیری شدند. یافته ها: میانگین غلظت سرمی h‏s-crp اندازه گیری شده در این بیماران (8/4 2/5 میلی گرم در لیتر) از محدوده نرمال بالاتر و در زنان بیش از مردان بود (5/5 ± 4/6 در مقایسه 6/3 ± 9/ 3میلی گرم در لیتر).همبستگی بین میانگین hs-crp و hba1c قبل از حذف دیگر عوامل مداخله گر منفی اما معنی دار نبود (07/0=p , 15/0- =r ). پس از حذف عوامل موثر بر سطح سرمی h‏s-crp ، در کل بیماران رابطه منفی و معنی داری مشاهده شد (02/0 = p , 22/0- = (r ، همچنین در بیماران مؤنث رابطه منفی و معنی داری بدست آمد (03/0 = p , 31/0- = (r. این رابطه در بیماران مذکر منفی ولی معنی دار نبود (44/0 = p , 12/0- = (rنتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهد که سطح سرمی hs-crp ، تحت تاثیر عوامل مختلفی بوده و افزایش غلظت hs-crp در افراد دیابتی را نمی توان فقط براساس هیپرگلیسمی توجیه کرد.